On Consolation: Finding Solace In Dark Times
Majkl Ignjatijev
Uskoro
Pravovremene i duboke filozofske priče o tome kako su velike ličnosti u istoriji, književnosti, muzici i umetnosti tražile utehu suočavajući se sa tragedijama i krizama, od međunarodno poznatog istoričara ideja i finaliste Bukerove nagrade Majkla Ignjatijeva
Pravovremene i duboke filozofske priče o tome kako su velike ličnosti u istoriji, književnosti, muzici i umetnosti tražile utehu suočavajući se sa tragedijama i krizama, od međunarodno poznatog istoričara ideja i finaliste Bukerove nagrade Majkla Ignjatijeva
- Pismo: Latinica
- Povez: Broš
- Format: 20x14
- Godina izdanja: 2023
Majkl Ignjatijev
Majkl Grant Ignjatijev (rođen 12. maja 1947) je kanadski pisac, akademik i bivši političar, koji je bio lider Liberalne partije Kanade i vođa zvanične opozicije od 2008. do 2011. Poznat po svom radu kao istoričar, Ignjatijev je držao visoke akademske pozicije na univerzitetima u Kembridžu, Oksfordu, Harvardu i Torontu. Najnovije, bio je rektor i predsednik Centralnoevropskog univerziteta, gde je obavljao ovu funkciju od 2016. do jula 2021.
Dok je živeo u Ujedinjenom Kraljevstvu od 1978. do 2000, Ignjatijev je postao poznat kao televizijski i radio voditelj, kao i kao kolumnista za The Observer. Njegova dokumentarna serija Blood and Belonging: Journeys into the New Nationalism emitovana je na BBC-ju 1993. godine i osvojila je kanadsku nagradu Gemini. Njegova istoimena knjiga, zasnovana na seriji, osvojila je nagradu Gordon Montador za najbolju kanadsku knjigu o društvenim pitanjima i nagradu Lionel Gelber Univerziteta u Torontu. Njegovi memoari, The Russian Album, osvojili su Kanadsku generalnu guvernerovu književnu nagradu i nagradu Hajneman Britanskog kraljevskog književnog društva 1988. godine. Njegov roman, Scar Tissue, bio je u užem izboru za Bukerovu nagradu 1994. Godine 2000. održao je Masej predavanja pod nazivom The Rights Revolution, koja su kasnije iste godine objavljena u štampanoj formi.
Na saveznim izborima 2006. Ignjatijev je izabran u Donji dom kao član parlamenta za oblast Etobik—Lejkšor. Iste godine kandidovao se za lidera Liberalne partije, ali je na kraju izgubio od Stefana Diona. Služio je kao zamenik lidera partije pod Dionovim rukovodstvom. Nakon Dionove ostavke posle izbora 2008, Ignjatijev je postao privremeni lider u decembru 2008, da bi bio izabran za lidera na konvenciji partije u maju 2009. godine. Na izborima 2011. Ignjatijev je izgubio svoje mesto, dok je Liberalna partija zabeležila najgori rezultat u svojoj istoriji. Osvojivši samo 34 mesta, partija je pala na treće mesto iza konzervativaca i NDP-a, te je izgubila poziciju zvanične opozicije. Ignjatijev je potom podneo ostavku na mesto lidera Liberalne partije i efektivno se povukao iz aktivne politike u maju 2011.
Nakon izbornog poraza, Ignjatijev je predavao na Univerzitetu u Torontu. Godine 2013. vratio se na Harvard Kenedi školu delimično, delivši vreme između Harvarda i Toronta. Dana 1. jula 2014. vratio se na Harvard u punom radnom vremenu. Godine 2016. napustio je Harvard kako bi postao predsednik i rektor Centralnoevropskog univerziteta u Budimpešti, a sa te funkcije je odstupio u julu 2021. Nastavlja da objavljuje članke i eseje o međunarodnim pitanjima, kao i o kanadskoj politici. Godine 2024. dobio je nagradu Princeza od Asturije za društvene nauke.