Antun Ante Kovačić (Oplaznik u Mariji Gorici, 6. jun 1854 – Glina/Zagreb, 10. decembar 1889) bio je hrvatski romanopisac, novelista i pesnik.

Rođen je kao jedinac u porodici Ane Vugrinec i Ivana Kovačića. Osnovnu školu pohađao je u Mariji Gorici, a Klasičnu gimnaziju završio je u Zagrebu 1876. godine.

Težak život pratio ga je tokom školovanja i dok je radio kao advokatski pripravnik kod Josipa Franka u Zagrebu (1875–1880). Nakon što je doktorirao, radio je kao pisar u kancelarijama doktora Banjavčića u Karlovcu, te doktora Goldmana i doktora Šrama u Zagrebu. Kao istaknuti pristalica Stranke prava, otvorio je sopstvenu advokatsku kancelariju u Glini, siromašnom kraju gde je često svojim novcem plaćao takse za stranke. Nekoliko dana pre planiranog preseljenja u Đurđevac, verovatno je doživeo nervni slom. Tokom prevoza konjskom zapregom iz Gline u zagrebačku bolnicu Stenjevec, dobio je upalu pluća od koje je ubrzo preminuo.

Prvo važnije Kovačićevo delo je roman Baruničina ljubav (1877), koji se nalazi na razmeđi romantizma i realizma. Roman je nastao po uzoru na Ežena Sija i Balzaka, a odlikuju ga dinamična radnja i jezička virtuoznost. Kovačić se, uz Šenou, pokazao kao jedan od najvažnijih hrvatskih jezikotvoraca 19. veka. Sledeće godine objavljuje Smrt babe Čengićkinje, delo koje iz pravaške perspektive ismeva ilirsku i jugoslovensku ideologiju.

Njegov najznačajniji roman U registraturi (1888) obilato koristi autobiografski materijal. Iako se svrstava u klasike hrvatskog realizma, ovaj roman sadrži elemente romantizma, realizma i naturalizma. Nastao u groznici, nedoteran i rasparčan, predstavlja najupečatljivije delo hrvatske pripovedne proze druge polovine 19. veka. Roman je najpre izlazio u nastavcima u časopisu Vijenac, a kao knjiga štampan je tek 1911. godine. Zbog lika fatalne žene Laure, bio je zabranjen čitavu deceniju.

Kovačićevo stvaralaštvo predstavlja najsnažniji izraz hrvatskog realizma, sa specifičnom mešavinom romantičarskih, realističkih i naturalističkih elemenata. Njegova dela karakterišu razorna satira, kritika hrvatskog društva, motiv fatalne žene, burni zapleti i velike strasti, a glavni likovi često završavaju u zločinu, ludilu ili samoubistvu. Svojim senzibilitetom, Kovačić je prethodio velikoj tradiciji hrvatskog egzistencijalističkog i političko-satiričnog romana.

Dela:

1877: Baruničina ljubav
1878: Smrt babe Čengićkinje
1881: Fiškal
1886: Među žabari (nedovršeno)
1888: U registraturi