Simon de Bovoar (1908–1986) bila je francuska egzistencijalistkinja, esejistkinja, književnica i politička aktivistkinja. Pošto je maturirala, upisala je studije matematike, jezika i književnosti i filozofije na Univerzitetu u Parizu, i u dvadeset prvoj godini postala najmlađa diplomirana filozofkinja. Sa Sartrom, Rejmonom Aronom, Mišelom Leirisom, Morisom Merlo-Pontijem, Borisom Vijanom i ostalim intelektualcima, 1945. godine osniva časopis „Moderna vremena”, čiji je cilj bio promovisanje egzistencijalizma kroz savremenu književnost. Postaje poznata nakon objavljivanja svog najvažnijeg feminističkog dela, knjige Drugi pol, obimne, egzistencijalističke analize položaja žena, koja je verovatno najuticajniji feministički tekst dvadesetog veka. Neka od njenih poznatijih dela su romani egzistencijalističke tematike Gošća, Krv drugih, Svi su ljudi smrtni i Mandarini, za koji je 1954. godine dobila Gonkurovu nagradu.. Od 1958. godine objavljuje autobiografsku prozu o sredini ispunjenoj predrasudama i svom odnosu sa životnim saputnikom, Sartrom, pored koga je sahranjena na groblju Monparnas.