Laza Kostić (1841–1910) bio je srpski pesnik, dramski pisac, prevodilac, novinar, mislilac i estetičar. Školovao se u visokim školama u Budimu i Pešti, pa je po povratku u Srbiju nastojao da unese evropski duh u našu kulturu. Već kao gimnazijalac bio je uključen u omladinski pokret, što je pokazalo njegovu sklonost politici i političkoj akciji, a svojim odevanjem, stavovima, kritikama i poezijom prkosio je društvenim normama, te su ga zbog ekscentričnosti zvali „Ludi Laza“. Platonska ljubav sa 30 godina mlađom Lenkom Dunđerski i njena rana smrt jedna su od najpoznatijih priča u srpskom pesništvu i generacijama se prenose uz čitanje jedne od najvažnijih pesama u srpskoj književnosti – "Santa Maria della Salute". Napisao je tri drame: "Maksim Crnojević", "Pera Segedinac" i "Uskokova ljubav (ili Gordana)", uvevši po prvi put u dramu jampski stih, a ostaće upamćen i kao prvi prevodilac Šekspirovih dela na srpski jezik. Zbirke lirskih pesama počeo je da objavljuje tek 1873. godine, a celokupnа poezijа izdata je 1909. Umro je 1910. godine, a u njegovu čast svake godine se dodeljuje Nagrada „Laza Kostić“ za najbolje književno delo.