Stevan Raičković (1928‒2007), srpski pesnik, pisac za decu, prevodilac i akademik, spada među najcenjenije pesnike druge polovine XX veka. Rođen je u Neresnici kod Kučeva, a studirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Isprva je objavljivao poeziju u raznim književnim listovima, a prvu knjigu, Detinjstva, objavio je 1950. godine. Radio je kao saradnik Literarne redakcije Radio Beograda, a potom i kao urednik u izdavačkoj kući Prosveta. Za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1972. godine, a za redovnog 1981. Napisao je gotovo dvadeset zbirki pesama i lirskih zapisa, sedam knjiga za decu, nekoliko knjiga eseja i knjigu autobiografske proze Jedan mogući život. Među njegova najpoznatija i najbolja dela spadaju zbirke poezije Kamena uspavanka (1963), Balada o predvečerju (1955), Stihovi (1964), Zapisi o Crnom Vladimiru (1971), kao i zbirke pesama za decu Veliko dvorište (1955) i Gurije (1962). Pored pisanja, Raičković se bavio i prevođenjem; prepevao je Šekspira i Petrarku, i preveo najvažnije pesnike „srebrnog doba” ruske kulture: Cvetajevu, Brodskog, Ahmatovu, Pasternaka.