Ingeborg Bahman je rođena 1926. u Klagenfurtu, u Austriji. Studirala je filozofiju na univerzitetima u Inzbruku, Gracu i Beču, gde je i odbranila disertaciju o filozofiji Martina Hajdegera. Godine 1953. dobija nagradu za poeziju Grupe 47. Autorka je knjiga poezije, kratkih priča, eseja, libreta za opere, a radila je na ciklusu romana Načini umiranja, od kojih je jedino prvi deo, Malina, na kraju objavljen. Umrla je od posledica požara 1973. godine u Rimu. Bahman su smatrali vrhunskom pesnikinjom njene generacije. Njeno je delo izrazito uticajno i danas, i ona se smatra pionirkom evropskog feminizma i posleratne književnosti. Uticavši na mnoge pisce, od Tomasa Bernharda do Kriste Volf, Bahmanina poetska istraživanja prirode i granica jezika suočenog sa istorijom ostaju do danas neprevaziđena po sposobnosti da objedine filozofske uvide i opsesivni lirizam.