Ja kao kći (sabrane pripovetke)
Selena Dukić
Uskoro, Balkanon / Re:publika
"Silnog me truda staje da ne dozvolim stvarnosti da mi uđe u svest kao što ovo jutro ulazi kroz prozor kupea. Unapred znam kako se čovek budi, i kako bih se i ja kao čovek probudila: kao ptica pogledam oko sebe, vidim gospođu saputnicu, opet pomislim na istoriju ove prljave materije kojom je prekriveno sedište, i vidim da jedan bunar prolazi, prikačen za jednu stanicu, kraj prozora. Onako, kako nikad stvari nisu išle pre pronalaska voza: da im se koren ne vidi"
Poniranje u pripovedni svet Selene Dukić zapanjujuće je i transformativno iskustvo. Tamo nas, između ostalog, očekuje suvereno vladanje ključnim novelističkim tradicijama 19. i 20. veka, naročito realističkim i naturalističkim, kao i intuitivna, spontana reakcija na glavne tokove modernizma i avangarde (u srpskom i jugoslovenskom kontekstu). A očekuje nas i najneposredniji susret s lepotom, dubinom, hrabrošću i inventivnošću; sa (anticipativnom) snagom, samosvojnošću i samoniklošću; rečju – autentičnim talentom.
Selena Dukić se u svojoj umetnosti nije vodila poetičkim programima, pamfletskim proklamacijama, decidnim polemičkim pozicijama, već je, sledeći vlastiti stvaralački impuls, progresivno dostizala visok stepen osobene poetizacije proze, lingvističkog ludizma, osporavanja sintaksičkih, formalnih, žanrovskih, ali, uporedo s tim, i društvenih (pre svega, klasnih i rodnih) konvencija i dekoruma, konstruktivno problematizujući i dekonstruišući dominantni (buržoaski i/ili patrijarhalni) sociokulturni i simbolički poredak.
O njenom opusu može se, između ostalog, a na tragu njene pripovetke „Dečak ide i zviždi”, razmišljati kao o žanrovski, poetički i stilski polivalentnom, heterogenom prostoru kontinuiranog prevođenja „dečije melodije” na „muziku odraslih ljudi” i obratno.
(Zorana Simić)
- ISBN: 9788660363659
- Broj strana: 120
- Pismo: latinica
- Povez: Mek
- Format: 20x14
- Godina izdanja: 2025
Selena Dukić
Selena Dukić (Rača, 1910 – Golnik, 1935) bila je srpska književnica, novinarka i književna kritičarka. Biografija Rođena 1910. godine, Selena sa pet godina ostaje bez oca Uđila koji je kao kapetan srpske vojske poginuo tokom austrougarske ofanzive protiv Srbije. Dve godine kasnije, umire joj i majka, Milka Dukić (rođena Savić). Bila je drugo od troje dece i sa svojim bratom i sestrom ostaje da živi sa bakom. Prve pesme joj objavljuje Milorad Petrović Seljančica u „Beogradskom listu“ 1917. godine. Pesme govore o ratnom periodu sa vrlo zrelom emocijom za njene godine. U Beogradu završava Trgovačku akademiju i karijeru započinje kao saradnik lista „Vreme“ 1927. godine. Tu se profiliše kao knjževni kritičar, pišući o književnosti i umetnosti. Dragan Aleksić će 1930. godine, govoreći o književnoj kritici u beogradskoj štampi, istaći „specijalan žanr i umešnost, kao i kvalitet stila i objektivnost odlične kritičarke g-ce Selene Dukić“. U tom periodu Selena počinje da piše i priče, koje joj objavljuje Letopis Matice srpske, Vreme i Srpski književni glasnik. Tada upoznaje i velike srpske književnike poput Miroslava Krleže, Miloša Crnjanskog i Marka Ristića, kao i književnog kritičara Milana Bogdanovića sa kojim započinje ljubavnu vezu. Osamnaest godina stariji i oženjen, Bogdanović napušta svoju suprugu kako bi otpočeo život sa Selenom. Njihov zajednički dom u Beogradu postaje stecište okupljanja znamenitih beogradskih književnika. Zbog ovog skandala, Selena Dukić će se naći u žiži javnosti. U zabeleškama Dragana R. Aćimovića koji 1961. godine objavljuje „Sa Crnjanskim u Londonu“, pominje se sukob Crnjanskog i Bogdanovića oko „svinjarije sa Selenom Dukić“.[3] 1932. godine Selena postaje član redakcije lista „Politika“, a 1934. godine putuje u Jerusalim, odakle Politici šalje zapažene reportaže. Bolest i smrt 1935. godine Selena oboleva od tuberkoloze i odlazi u Sloveniju na lečenje. U proleće te godine vraća se u Beograd gde objavljuje anketu o pravu glasa za žene. Smatrala je da „žena, međutim, nije punopravni građanin zemlje, premda je s muškarcima izjednačena u svim dužnostima i odgovornostima.“ Ubrzo joj se stanje ponovo pogoršava i ona se vraća u sanatorijum u Golniku, gde i umire 1935. godine. Odlukom Skupštine grada Beograda iz 2019. godine, jedna ulica na granici Mirijeva i Karaburme, nazvana je po Seleni Dukić.
