Izabrane pesme Milutina Bojića
Milutin Bojić
Poezija, Novi naslovi, Akcija 3 za 1399
"Verujmo večno u naš život sveži / Uvele smokve plod sišući svenut / Dok izmiče nam podlo tren po trenut / Krašćemo sunce, koje od nas beži."
Poznat i slavljen prvenstveno kao autor „Plave grobnice“, pesničkog opela za srpske vojnike koji su svoj život završili daleko od svoje otadžbine, tela bačenih u plave dubine Jonskog mora, Milutin Bojić je neopravdano ostao u senci velikih prethodnika pesničkih uzora, Dučića i Rakića. Ipak, čulnost njegove ljubavne lirike, intelektualnost i introspekcija, dramatika rodoljubivih stihova utemeljenih na nacionalnim, biblijskim i klasičnim mitovima i legendama posvećenim opštim pitanjima smisla čovekovog bivstvovanja na zemlji, svrstava ga među najbolje srpske pesnike.
Ritmičan i zvučan stih, izražajne i raskošne slike, unutrašnji naboj i snaga, definišu bučni mladićki vitalizam koji se opire životu i pevanju po inerciji, koristeći strah od prolaznosti kao pokretačku a ne parališuću silu. Ljubav koju Bojić opeva nije sublimisana i eterična čežnja, niti traži alibi u misticizmu, već je putena, telesna, ona koja dodiruje, omamljuje, koja se „strašću zacereka“. Povremeni akcenti melanholije i sumnje, prisutni su stoga tek da obuzdaju dekorativnost i retoričnost, sentimentalne uzdahe, i ispune fugne ovog raskošnog duševnog mozaika i kolebanjem učine uverljivijim pesnički subjektivizam koji iz svih pora kliče: „hoću te, Živote"
- ISBN: 9788660361723
- Broj strana: 136
- Pismo: Latinica
- Povez: Mek
- Format: 19,6X12,7
- Godina izdanja: 2022
Milutin Bojić
Milutin Bojić (1892–1917) bio je srpski pesnik, dramski pisac, književni kritičar, pozorišni recenzent i srpski vojnik u Prvom svetskom ratu. Sarađivao je sa brojnim književnim listovima (Dnevnik, Pijemont, Srpski književni glasnik) pre svega baveći se pozorišnom kritikom. Istorijska drama "Kraljeva jesen" premijeru je doživela 1913. godine u Narodnom pozorištu i dobro je prihvaćena baš kao i naredna - "Gospođa Olga". Prva zbirka poezije "Pesme" pojavljuje se 1914, a Jovan Skerlić je, nakon pozitivnih kritičkih prikaza drama, povoljno uticao i na recepciju Bojićevih ranih pesama. Godinu dana nakon prve zbirke objavio je i spev "Kain" koji nažalost zaplenjuje bugarska okupatorska vojska. Prilikom povlačenja preko Albanije u koloni izbeglica trajno mu je narušeno zdravlje. Povratak u Solun, nakon perioda oporavka u Francuskoj, obeležilo je prihvatanje posla cenzora, ali i završavanje drame "Uroševa ženidba" (1916). "Pesme bola i ponosa" (1917) predstavljaju poslednju zbirku objavljenu za pesnikova života i neretko se smatraju Bojićevom najzrelijom zbirkom. Posthumno je objavljena i knjiga "Soneti" (1922) koju su priredili prijatelji kojima je pesnik poverio svoje rukopise. U novembru 1917. godine zbog teškog zdravstvenog stanja prebačen je u bolnicu u Solunu gde je podlegao povredama. Sahranjen je iste godine na vojničkom groblju Zejtinlik, a posmrtni ostaci preneseni su u rodni Beograd 1922.
